قیمت تضمینی گندم در ایران یکی از ابزارهای مهم سیاست‌گذاری دولت به‌منظور حمایت از این محصول اساسی و تأمین امنیت غذایی کشور است. حسب ادبیات موضوع، این سیاست به‌عنوان مشوق طرف عرضه؛ ابزاری برای تأمین تقاضا و تقویت امنیت غذایی است. به‌نحوی‌که با اعمال قیمت حمایتی جذاب برای یک محصول، کشاورزان از اثرات نامطلوب قیمت بازار (کاهش قیمت) محافظت می‌شوند . در ایران نیز سیاست مذکور، باهدف ایجاد انگیزه برای کشاورزان جهت استمرار کشت گندم، جبران هزینه‌های تولید، و کاهش وابستگی به واردات طراحی‌شده است. هرساله دولت، از طریق شورای قیمت‌گذاری محصولات اساسی کشاورزی، قیمت خرید تضمینی گندم را با در نظر گرفتن هزینه‌های تولید، سود متعارف کشاورز، و شرایط بازار تعیین و اعلام می‌کند. اجرای مؤثر این سیاست می‌تواند به پایداری تولید گندم و ارتقای معیشت کشاورزان کمک شایانی کند، هرچند چالش‌هایی نظیر تأخیر در پرداخت مطالبات، نوسانات هزینه‌های تولید و اختلاف بین قیمت بازار و قیمت تضمینی همچنان پابرجاست.
بررسی و تطبیق روند تغییرات قیمت تضمینی با نرخ تورم قیمت تولیدکننده حاکی از این است نرخ رشد تورم تولید کننده پس از اعلام قیمت تضمینی شاهد افزایش قابل توجهی بوده به طوری که با لحاظ این نرخ رشد قیمت تضمینی به جای 20500 تومان باید بیش از 23200 باشد از این رو پیشنهاد می‌شود دولت با در نظر گرفتن افزایش قابل توجه هزینه‌های تولید به منظور حمایت از کشاورزان نسبت به افزایش  قیمت تضمینی گندم در چند مرحله در سال اقدام نماید .