نشست تخصصی «رویکردهای نوآورانه در حل مسائل آب شرب: موردکاوی آب بدون درآمد» را با محوریت «نشست اول: نوآوری مبتنی بر فناوری» توسط مرکز ملی مطالعات راهبردی کشاورزی و آب اتاق ایران در تاریخ 1403/09/24 برگزار گردید.
در ابتدای نشست جناب آقای نیلفروشان به بیان تفاوت Innovation و Invention پرداختند، اینکه اختراع به معنای ایجاد چیزی است که پیش از این وجود نداشته است؛ در صورتی که جنبه اقتصادی پیدا کند و مورد پذیرش بازار قرار گیرد، به نوآوری تبدیل می‌شود. همچنین ایشان تاکید داشتند که نباید نوآوری را فقط به نوآوری فناورانه تقلیل دهیم. نوآوری فقط محصول کار دولت نیست، بلکه باید همه نهادهای جامعه مدنی را درگیر نوآوری کنیم که از آن بهعنوان رویکرد گذار به پایداری (Transition to Sustainability) نام میبرند.
در ادامه جناب آقای جلیلی قاضیزاده به تشریح اجرای آب بدون درآمد پرداختند. ایشان اشاره کردند که در مواجهه با مسائل و بحرانهای آب دو رویکرد افزایش تولید و مدیریت تقاضا وجود دارد که مدیریت آب بدون درآمد هم شاخهای از مدیریت تقاضا است. باتوجه به اینکه در این برهه از تاریخ امکان تولید آب بیشتر فراهم نیست بنابراین این اعتقاد و باور باید در مدیران کشور به وجود بیاید که راه حل مشکل ما فقط تولید آب نیست. ایشان عدم استقبال مدیران از مدیریت آب بدون درآمد و کاهش هدررفت بدلیل نداشتن جلوه و نمود ملموس در جامعه، اجرایی نشدن قوانین بالادستی در مورد مدیریت آب بدون درآمد و کاهش آن، عدم دسترسی به اطلاعات و شفافیت آمار و ارقام هدررفت و حسابداری آب و عدم اختصاص بودجه عمرانی برای کاهش آب بدون درآمد را به عنوان موانع اصلی که بر سر راه کاهش آب بدون درآمد وجود دارد بیان کردند.
جناب آقای حاجی کریم بیان کردند که در مورد ورود بخش خصوصی به موضوع کاهش آب بدون درآمد بضاعت فنی وجود دارد و مشکل اصلی در اقتصاد آب و انرژی است. بخش خصوصی در پروژههای سرمایهگذاری تجربه قراردادهای بیع متقابل یا BOT را دارد که در این موارد جز خسارات چیزی عاید بخش خصوصی نشده است. ایشان اشاره کردند که فدراسیون صنعت آب تصمیم دارد که اگر بخش خصوصی وارد این بازار شود هیچ ارتباط پولی با دولت نداشته باشد، بلکه در ازای آن از دولت اوراقی بگیرد که بتواند در جایی مثل بورس انرژی بفروشد و خریداران این اوراق صنعت و بخش کشاورزی و خود وزارتخانه خواهند بود.
جناب آقای مهدی فصیحی در انتها به عنوان جمعبندی اشاره داشتند که اگر بحث هدررفت آب بدون درآمد در شهرهای ما به استانداردهای جهانی برسد بسیاری از پروژه های پرهزینه تامین در کشور متوقف خواهد شد، ناترازی انرژی کنترل خواهد شد، اقتصاد ورشکسته آبی ما به سامان خواهد رسید و تمامی این موارد بهصورت علمی قابل اثبات است. تا زمانی که در مدلهای حل مساله کاهش آب بدون درآمد، برای حلقه سیاسی ایجاد ارزش نکنیم پیشرانی برایش اتفاق نمیافتد. نبود مدل اقتصادی-سیاسی یعنی مدل اقتصادی که پیشران سیاسی داشته باشد نه مدل اقتصادِ سیاسی، حلقه گمشده اینها است. در بحث روابط بین الملل، اگر بخواهیم ابعاد حکمرانی را فقط به سه بعد تقلیل دهیم یکی از پایههای آن قطعا تراز کردن روابط بین المللی است که بسیاری از مسائل مارا حل میکند.
در انتهای نشست نیز سایر حاضرین جلسه به ارائه نظرات خود پرداختند و به سوالاتی که توسط حاضرین مجازی مطرح شده بود پاسخ داده شد.
